De Piersma's

Snekers bij de club

Roemenie – Nederland eindigt in 1-4 op de avond dat Geert Fabriek en ik op bezoek zijn bij Chris Piersma (foto). Ja, één van de broers Piersma en misschien wel de bekendste van het stel. Chris heeft inmiddels wat minder haar en wat meer kilo’s: “want dat gaat verrekte snel boven je veertigste”.

Het is overigens van alle tijden dat Snekers bij TOP voetballen. Ook nu met de broers Lars en Steven Bos, de complete familie Horjus en de broers Strijker. Noem je de Piersma’s , dan komen er bij veel TOP leden anekdotes naar boven. Een theatrale schwalbe met de luide kreet:“SKEIDS” is heel herkenbaar en “op zo’n veld ken je niet verliezuh” is een historische opmerking van Gerard. (Die wedstrijd tegen Arum ging inderdaad niet verloren).

Omdat het voor TOP bekende Snekers zijn is het reden voor ons om Chris op te zoeken voor ons 50 jarige jubileum. We willen hem laten vertellen wat het is bij zo’n dorpse club te voetballen. Chris werd door niemand minder dan Lize Schriemer gevraagd om bij TOP te komen voetballen. Dat was na afloop van de wedstrijd van de TOP B – ONS B, waarin Lize voor TOP en Chris voor ONS keepte. En wat de keus makkelijk maakte was dat Chris verkering had in het dorp.

Wat voetballen bij TOP vooral leuk maakte, was de dorpse en gemoedelijke sfeer. Bij ONS was je een nummer en op basis van het aantal goals kwam je een team hoger. Hier kende iedereen iedereen en, zo vertelt Chris, hij kende ook veel van de mensen in het publiek.

Onder het genot van een biertje vertelt Chris verhalen van Jochum die als een ware voetbalprofessor met passes strooide. Hij was steevast gestoken in een fantastische lange korte broek zoals we die alleen van Juventus kennen. Jeen die als een kalme middenvelder de zaak bestierde; een sierlijke werker. En van Anne als laatste man – soeverein - en Martin die – als een nakomer – wat later bij de club verscheen. Maar de meeste anekdotes zijn er over Gerard. Gerard die net zoals de andere Snekers pas eind augustus kwam trainen na een lang verblijf aan de Spaanse costa’s. Met als gevolg een trainingsachterstand, maar wel een compleet – vies bruin - gebronsde torso en dito achterwerk. Het was ook Gerard die wist waar Akkrum lag: ‘Arum, Achlum en Akkrum; dat ligt allemaal heel dicht bij elkaar´.

En die keren dat hij vertwijfeld met z’n knieën voor de scheidsrechter viel met de opmerking ‘ Skeids, must is kieke wat ze my aandoen’. Want bij Gerard was geen pass compleet zonder hakje, tikje of wat dan ook. Liever een onnavolgbare en fabelhaftige actie met een wereldgoal als gevolg, dan een simpel uit te voeren kaats. Het waren dan vaak ook de tegenstanders die zich vertwijfeld afvroegen hoe we het als medespelers met hem uithielden.

Chris vraagt die avond vooral naar hoe is het met die en met die. Hij is nieuwsgierig hoe het allemaal is bij de club en lepelt de ene na de andere gast op. Hij weet veel snekers op te lepelen die Geert en ik waren vergeten: wie kent Martin Dijkstra nog, of Jaap Beuving (?) of Lieuwe Wijnia. Het is reden om op de geplande reünie van 1 juni te verschijnen, zeggen we: en neem vooral al je broers mee!

Chris vertelt van een heel andere tijd. In de drek zonder clubhuis, in het kleedhokje onder het toeziend ook van Tietsje douchen en een biertje drinken en daarna naar het café. En ook dat hij tussen de muren van de YKK ritsenfabriek op het terrein van de WPB stond te trainen. Ook vertelt hij van de beenbreuk bij een speler van WPB en dat het eigen WPB riep dat die speler zich vooral niet zo moest aanstellen. Een andere WPB supporter vond dat ‘Su dit hele dorp platbrane moesten. . .’

Een speciaal voorval herinnert Chris zich ook nog. Er zong een fraai en Frans stopwoordje rond: ‘je moest dit-en-dat koet-ke-koet voorkomen’. Cor van der Meer was daar helemaal klaar mee en meldde dat iedereen die dat stopwoord nog zou gebruiken een beste schop van hem zou krijgen. Daarmee was dat woord direct verdwenen uit de voetbalvocabulair van dat moment.

Het fraaiste tegendoelpunt wat Chris zich overigens kan herinneren was het monsterschot van Stoere Jelle die als medespeler de bal tot doeltrap wilde verwerken maar keihard en loepzuiver en onhoudbaar in de kruising van Chris’ doel schoot.

Ja, Snekers bij de club: het betekent fris bloed en vaak ook een aanvulling voor de club. Het zijn vaak stadse jongens die het toch bijna allemaal een gemoedelijke club vinden. We hebben ze er graag bij. Na de wedstrijd tegen Roemenie uit te hebben gekeken nemen we afscheid. Chris ziet uit naar de reünie van 1 juni volgend jaar.

Gosse Schriemer

Op de achterste rij drie Piersma’s : Gerard, Chris en Jeen (Elftalfoto uit 1989)

Anekdotes van de Piersma’s:

- de autoritjes naar de uitwedstrijden, waarbij we Jelle volgden (omdat hij altijd wel precies wist waar hij moest zijn….) en hem opeens in een Achlum kwijt waren. Kwam er ineens een auto achteruitrijden vanuit een garagebox met allemaal lachende mannen erin!
- aan de trainingen in de zandbak van TOP konden wij Snekers maar moeilijk wennen
- Met Anne en Jochum waren we in de zomer lid geworden. We wonnen de eerste wedstrijd van de Sweach met 4-0 en Joop dacht dat we met de techneuten uit Sneek erbij wel even kampioen gingen worden. De volgende wedstrijd gingen we hard onderuit bij de volgende dorpsclub (tussen Sneek en Bolsward).
- heel mooi waren de wedstrijden tegen sc Heerenveen en Cambuur en altijd mooi ook de wedstrijden tegen Waterpoort Boys.

- Als Gerard zich weer eens had afgemeld in verband met de studie riep Stoere Jelle altijd weer: " leren is voor de dommen"
- Wij Snekers klaagden natuurlijk altijd over de onbespeelbaarheid van het veld; de rest van TOP begreep niet waar wij het over hadden.

Jubileumnieuws Toppers van Toen en Nu Gezocht foto's e.d.

1. NOK 1 10 - 24 16
2. TOP'63 1 10 - 19 14
3. De Walde 1 10 - 18 15
4. Oeverzwaluwen 1 10 - 18 0
5. Arum 1 10 - 16 10
6. Hielpen 1 10 - 14 4
7. Mulier 1 10 - 13 0
8. Bakhuizen 1 10 - 12 -5
9. Woudsend 1 11 - 12 0
10. Udiros 1 11 - 9 -15
11. LSC 1890 1 10 - 7 -11
12. Nieuweschoot 1 10 - 5 -28

Bekijk de achtergrond afbeelding