Ruurd en Sietse Leenstra

Zo vader zo zoon,

Of… ‘de appel valt van niet ver van de boom’ en u kent vast wel de tekst van Stef Bos; ‘Pappa, ik lijk steeds meer op jou’. Zie hier Pa Ruurd en zoon Sietse Leenstra uit Gauw. Stem, gezicht, gedrag,… daarin zie je al gelijkenis. Maar het gaat verder.

Ze runnen al jaren samen een autobedrijf op de rand van Gauw. Daar sleutelen ze aan het motorblok en worden er auto’s verhandeld.

En dan is er natuurlijk het voetbal. Beide hartstochtelijk en fanatiek aanhanger van Feyenoord en… van Top ‘63. Ooit waren ze bij het vlaggenschip van Top de sluitpost.

Ruurd stond daarbij steevast fanatiek hard te bulderen naar zijn defensie. Sietse was veel rustiger. Sietse kon ook aardig op het veld uit de voeten… zo bleek later.

Sietse vertelt dat hij is gaan keepen door het rolmodel van zijn vader. Als kleine jongen mee en dan de hele wedstrijd achter de goal van Pa. Heit zag zo nu en dan over de schouder om te kijken of zijn kroost er nog zat. Ruurd in de koude wintermaanden gehuld in drie truien. ‘Ik was een koukleum’.

Er is nog altijd die binding met Top. Het is hun club, Top & Twel hun plaats. Eigenlijk zijn ze in 1984 met pijn in het hart vertrokken. Voor het starten van een autobedrijf in Oppenhuizen was helaas jarenlang geen mogelijkheid. Dan maar naar Gauw. Wrang was dan ook dat Uiltsje de Jong vlak daarna hier wel een garage kon en mocht starten. Tegenover de familie De Jong voelen ze geen wrok hoor… maar je voelt het hartzeer als Ruurd erover praat. Als het toen net even anders was gelopen hadden ze hier nog gewoond, verteld Sietse.

Pakesizzer Ruurd (Jan) junior is nu 9 jaar en voetbalt vandaag bij ‘Boazum Sud’ tegen de E1 van Top. Uit oogpunt van zijn vriendjes is het begrijpelijk dat hij in het bij Top minder populaire rood-wit voetbalt. Maar diep in het hart heeft Ruurd er wel wat moeite mee, geeft hij toe. En Sietse, die denkt stiekem hetzelfde. Natuurlijk is er wel acceptatie dat het talent met een stevige trap in de benen bij ‘Skarnegoutum’ voetbalt… maar het zou zoveel mooier kunnen zijn.

Junior hoeft niet beslist de derde generatie Leenstra keeper te worden. Voor Sietse was er vroeger overigens geen echte keus, zegt Ruurd. Ook nooit bij Sietse opgekomen trouwens. Net als heit is hij direct begonnen onder de lat. Ruurd nam in de jaren ’60 het stokje in Top 1 over van Ids Cnossen. Na Ruurd kwam Chris Piersma. Sietse volgde op zijn beurt Chris weer op. Ruurd heeft 19 jaar het doel van Top 1 verdedigd, Sietse 6 jaar. Daarna ging Sietse voetballen. Hij stond de goal af aan Pieter Siemen en bij gebrek aan veldspelers posteerde Sietse in de spits. En dat kon hij ook. Hij was een pinchhitter eerste klas.

Ruurd is als kleine jongen samen met anderen uit de tweelingdorpen begonnen bij ONS Sneek. In Top & Twel was domweg nog geen voetbalclub. Op zijn 17e debuteerde Ruurd in het eerste elftal van Top 1, toen nog maar net opgericht.

De beide mannen kijken bij iedere voetbalwedstrijd eigenlijk altijd met speciale aandacht naar de keepers. Het is duidelijk hun vakgebied. Ze vinden echter niet dat keepers per definitie eigenzinnig zijn. In de oude dagen misschien nog wel… maar nu niet meer. Sietse heeft dat in ieder geval nooit zo beleefd.

Sietse was 10 jaar toen ze naar Gauw verhuisden. Van daaruit eerst nog voetballen in de junioren bij Top. Toen werd Sietse gevraagd om te keepen bij de A’s van Scharnegoutum. Top had even geen A’s en ‘Boazum Sud’ speelde toen nog hoger dan Top. Maar vooral kon hij daar specifieke keeperstraining krijgen. Daar leerde hij de verdere kneepjes van het vak. Na 3 jaar stond hij alweer bij Top 1 in de goal.

Ruurd vertelt dat hij nog nooit keeperstraining heeft gehad. Zelf leren, dat was het credo. De bal eindeloos tegen de muur gooien en dan maar weer vangen. Ruurd had talent én een forse dosis lef. En dat viel op. Na een toernooi van VW garages kwamen de scouts van Cambuur hem op het spoor. Hij mocht direct wel komen. Maar helaas, hij mocht niet van Mem. Voetballen op zondag was bij de Leenstra’s uit den boze! Ruurd mijmert bij de gedachte hoe ver hij misschien had kunnen komen.

Het sleutelen aan auto’s is de andere rode draad door het leven van heit en zoon. Beide werken al vanaf jongs af aan auto’s. De Alfa Romeo is de lieveling. Sietse runt het bedrijf nu solo. Pa is officieel met pensioen, maar fungeert natuurlijk als achtervang. En dat doet hij nog graag. Het werk houdt Sietse helaas wel van het voetbalveld. Zonder de garage zou hij vast en zeker in het geel / zwart rondlopen. Alleen het darten valt volgens hem zelf nog onder de noemer van zijn sportieve leven.
Nog vaak komen ze bij Top over de vloer. En dat zal altijd zo blijven. ‘Het voelt als thuiskomen’, zegt Sietse en Ruurd knikt beamend. Kijk, dan heb je het over echte Toppers ‘om utens’.

Enig puntje van opbouwende kritiek; Er ontbreekt een elftal foto waar Ruurd is te zien… Werk aan de winkel voor Top dus.


Anekdotes uit Gau

Ruurd stond bekend om zijn bruuske keeperstijl. Met ware doodsverachting ging hij iedere scrimage vol aan… Met een gebroken neus bij teamgenoot Durk de Jager als gevolg.

Sietse had in de jaren ’90 niet alleen al een neusje voor autohandel. Er werd van alles uit zijn kofferbak verkocht. Op de trainingsavonden stond Sietse in de schemer van het parkeerterrein. Sloffen voor trainer Gerard en CD’s en Aussies voor de spelers.

Ruurd kon vroeger maar nauwelijks gemist worden in de goal. Zodanig dat de teamleden geld lapten om de reis van en naar Wezep te vergoeden. Daar was Ruurd namelijk gelegerd in zijn diensttijd. 

Tegen Flamingo uit Leeuwarden konden bezittingen nooit onbewaakt achter blijven. Daarom gingen alle boxen gedurende speeltijd stevig op slot. Daarbij raakte echter Gerrit Hof opgesloten. Die was namelijk in de rust gewisseld en stond nog onder de douche. Die kon in paniek nog net Sietse vanuit het doucheraampje aanroepen… 

Gosse Schriemer moest van de trainer nieuwe voetbalschoenen kopen. De oude waren te veel versleten en dat kon zo niet langer. De eerstvolgende wedstrijd had Gosse zijn oude kicks ‘tegendraads’ geel gespoten. ‘Sjoch trainer… nije skoannen’. Ze hangen nog in de kantine. 

Bij de uitwedstrijd naar v.v. Dokkum had Sietse een mooi gepoetste wagen uit de eigen showroom gepakt. De gebroeders Gorter letten bij een afslag niet goed op en zetten hun ‘Fiat Pinda’ zo in de achterbak van Sietse…. forse schade natuurlijk. Ja ja… met de Pinda lach je iedereen uit….

Na de uitwedstrijd tegen De Monnik op Schiermonnikoog kon het personeel van de veerboot het biertempo van Top niet aan. Sietse voorkwam erger en nam brutaal de tapkraan geheel over. 

Trainer Gerard en Ids Postma waren samen op weg naar Lemmer, met de kleding in de kofferbak. Ids zei; ‘we pakken de tweede afslag vanaf snelweg’. Ids zal nooit meer vergeten dat Lemmer geen 2e afslag heeft. Via Bant kwamen zij én de tas veel te laat.

Klaas Okkema, de meest relaxte trainer van Top 1 ooit, hield een BBQ voor het team in Oosterend. Dat hebben ze daar geweten. Bier, feest, muziek en…. karbietschieten. Heel Oosterend weet het nog. De binnenband van een kinderfietsje moest er aan geloven. Die bleek de volgende dag van het buurmeisje te zijn. De hele ploeg sliep de roes uit in, op en rondom het huis. Ids onder de kar, Gerrit onder de waslijn en Anne in het klimhuisje van de naastgelegen speeltuin.